… Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται. Αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες.

Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους, για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο, λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό… Διαβάζοντας τους στίχους αυτούς που έγραψε ο Μπεχτ τη δεκαετία του 1930, νομίζει κανείς ότι γράφτηκαν για τη σημερινή κατάσταση.

Η σημερινή φάση της κρίσης εξελίσσεται ραγδαία και επικίνδυνα για τις κοινωνίες της Ευρώπης  και όλου του κόσμου.

Στη πραγματικότητα όταν μιλάμε για κρίση, μιλάμε για 3 αλληλοκαλυπτόμενες και αλληλοτροφοδοτούμενες πλευρές.

Α) Κρίση κεφαλαίου δηλ. υποαπασχόληση παραγωγικού κεφαλαίου και εγκαταστάσεων, μείωση κερδών. (περίπου 30% παραγωγικού κεφαλαίου είναι εκτός παραγωγής)

Β) Δημοσιονομική κρίση , κρίση κρατικού χρέους και ελλειμμάτων.

Γ) Κρίση στο επίπεδο της εργασίας (ανεργία-μείωση εισοδημάτων-διάλυση κοινωνικού κράτους).

Το ιδιαίτερο όμως αυτής της κρίσης είναι η συσσώρευση και άλλων παραγόντων όπως η περιβαλλοντική κρίση, η κρίση ενέργειας, τροφίμων, νερού, κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας… Πρόκειται επομένως για  συστημική κρίση, την οποία αν δεν μπορέσει το δημοκρατικό κίνημα να ανατρέψει, θα δηλητηριάσει βαθύτατα κάθε πτυχή της κοινωνίας. Η κρίση δημοσίου χρέους δεν πλήττει μόνο την περιφέρεια της Ευρωζώνης αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ, οι οποίες κατά έναν ειρωνικό τρόπο είναι και ο κύριος «μέτοχος» του ΔΝΤ (με 17%) ελέγχοντας το ουσιαστικά!  Στα μέσα Μάη οι ΗΠΑ, θα φτάσουν το ανώτατο επίπεδο δημοσίου δανεισμού, δηλαδή το αστρονομικό ποσό των $ 14,29 τρις ή αλλιώς 100% του ΑΕΠ! Η ίδια η κρίση πυροδοτήθηκε από το σκάσιμο της φούσκας της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ.  Η δαπάνη εξυπηρέτησής του δημόσιου χρέους,  υπολογίζεται στο $1,14 τρις το 2010 και στα  $2 τρις το 2015. Η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου βρέθηκε με τη θηλιά του χρέους να σφίγγει  το λαιμό της… Ακριβώς αυτή η κατάσταση πέρα από επιμέρους ζητήματα έκανε να ξεσπάσει με τέτοια ένταση η κρίση στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ προκειμένου να συνεχίσουν το διεθνή ρόλο τους και τη στιγμή που δεν μπορούσαν να λύσουν με στρατιωτικά μέσα το «πρόβλημα» με την Κίνα όξυναν σε απίστευτο βαθμό την επίθεση και το πρόβλημα στο γερμανοποιημένο Ευρώ.

 Ερχόμαστε λοιπόν στην Ελλάδα και στις ερωτήσεις σας.

Το θέμα δεν είναι μόνο το πως αλλά και το από ποιους θα βγεί η χώρα από την κρίση. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται υπό διωγμό. Διώκτες τους η κυβέρνηση, η τρόικα, αλλά και ο παρασιτισμός και ο μαυραγοριτισμός που κούρσεψε, λεηλάτησε και πλούτισε από κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Στο ρόλο του κουκουλοφόρου – συκοφάντη τα Μ.Μ.Ε. που απαιτούν αίμα και δάκρυα  από τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία,. Καθημερινά υποδεικνύουν μέτρα. Απολύσεις για να σωθεί ο επιχειρηματίας, ο βιομήχανος, που  κάθε δραστηριότητά τους βασίστηκε στα δανεικά από το κράτος και αγύριστα. Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του βασικού μεροκάματου. Κοινωνική ασφάλιση – εργασιακές σχέσεις – συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, υπό περιορισμό και πλήρη κατάργηση. Όλα αυτά χαρακτηρίζει ευτυχία ο Πάγκαλος με την  ατάκα του  «όλοι μαζί τα φάγαμε». Μόνο που αυτός και το συνάφι του παχύνανε…Αυτοί που τα φάγανε, οι ίδιοι σήμερα ευαγγελίζονται τις αλλαγές και τις «ανατροπές» του  κομματικού πελατειακού κράτους!! Από τον Πάγκαλο μέχρι την Ντόρα. Από Παπανδρέου μέχρι Καρατζαφέρη.

         Αυτό που προβάλλεται ως κακό σπυρί των Ελληνικών πραγμάτων  δεν είναι άλλο από την οικογενειακή φωτογραφία των κυβερνήσεων και των διοικήσεων των δημόσιων οργανισμών. Είναι ο Πάγκαλος και ο Τσοχατζόπουλος, ο Μεϊμαράκης και ο Ρέππας , ο Χατζηδάκης, και ο Σημίτης, ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου. Αυτοί  είναι κατηγορούμενοι, αυτοί είναι υπόλογοι, αυτοί πρέπει να εξυγιανθούν. Η παρουσίαση των ελλειμμάτων και των ζημιών των ΔΕΚΟ που ορκίζονται ότι θα λυθεί με μείωση μισθών & απολύσεις, δεν είναι παρά απάτη. Επιχειρεί να κρύψει το ξεπούλημα των πιο κερδοφόρων κομματιών της δημόσιας περιουσίας στα ιδιωτικά συμφέροντα, τη ληστεία της ακίνητης περιουσίας τους, τις τρελές ανατιμήσεις των υπηρεσιών που προσφέρουν (συγκοινωνίες, ενέργεια, κ.λ.π.), την εγκατάλειψη της εθνικής άμυνας και κυριαρχίας. Λοιπόν το λέμε καθαρά. Ζούμε σε μια πατρίδα που ο Τσουκάτος ομολογεί πως πήρε μίζα 1 εκατομύριο μάρκα για το κόμμα του ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος κυκλοφορεί ελεύθερος ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση!!! Ο υπουργός Μαντέλης ομολογεί ότι είναι μιζαδόρος και κυκλοφορεί ελεύθερος.!!! Με τη βούλα της κυβέρνησης της Ν. Δ. ανταλλάχτηκαν οικόπεδα «λίμνης» με φιλέτα στην Αττική και οι υπουργοί πίνουν στην υγεία των κορόιδων.!!! Την ίδια ώρα αν δεν πληρώσεις 2 ευρώ στα διόδια η ίδια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απαλλάσσει και κουκουλώνει λαμόγια υπουργούς επιτάσσει μέχρι και κατάσχεση του οχήματος σου!!!  Λοιπόν ναι… Η χώρα δεν θα βγεί από την κρίση όσο η κοινωνία δεν ορθώνει το ανάστημα της απέναντι σε όσους τόσα χρόνια μας κοροϊδεύουν. Όλα τα άλλα είναι λόγια. Οι αριθμοί ίσως κάποτε θα ευημερούν, αλλά ο κόσμος θα πεθαίνει της πείνας…

Ας μην γελιόμαστε. Είμαστε σε κατάσταση ελεγχόμενης πτώχευσης. Το ΔΝΤ και η ΕΕ μας δίνουν δάνεια για να ξεπληρωθούν παλιότερα δάνεια και να στηριχτούν οι τράπεζες. Ούτε για συντάξεις ούτε για μισθούς πηγαίνουν τα χρήματα. Οι οικονομικές λύσεις που προωθούνται δεν είναι υπερταξικές. Το μαχαίρι μπορεί  να κόψει το κρέας για να φάς αλλά και να σκοτώσει. Ούτως ή άλλως οδεύουμε σε αναδιάρθρωση. Φυσικά με τους όρους των δανειστών. Οι τελευταίοι ενδιαφέρονται να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν. Οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει να τους δώσουν όσα περισσότερα τους αφήσουμε. Ας μη ξεχνάμε πως το 90% του τελευταίου δάνειου ουσιαστικά ενίσχυσε τις τράπεζες. (Μια τράπεζα φορολογείται λιγότερο από ένα μισθωτό των 2000 Ε το μήνα, καθώς τα κέρδη από χρηματιστηριακά προϊόντα και εργασίες ουσιαστικά δεν φορολογούνται). Άλλωστε είναι γνωστό πως

«το μόνο κομμάτι του κράτους που ανήκει στο λαό είναι το εθνικό χρέος».

Άρα δεν είναι ζήτημα ετικέτας.

              Κόκκινη γραμμή για εμάς είναι η χρυσή τομή, η ακολουθούμενη διαδικασία μέσα από την οποία θα πάμε στην έξοδο από την κρίση προασπίζοντας τα συμφέροντα των εργαζομένων….Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, οδήγησε στην αδυναμία άσκησης αυτόνομης οικονομικής πολιτικής ανατρέποντας τον Ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας ωφελώντας τις περισσότερο ανεπτυγμένες οικονομίες (Γερμανία).

Η αποβιομηχάνιση, το κτύπημα της αγροτικής παραγωγής, πήγε πλάι πλάι με τις επιδοτήσεις στους αγρότες, με χτύπημα παραδοσιακών καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας,  παράλληλα με  προσπάθεια μαζικής εξαγοράς των εργαζομένων, ώστε να κλείνουν τα μάτια στη ρεμούλα, την κομματοκρατία, τις προμήθειες. Η ανάπτυξη προκρίθηκε μέσα από μια γενική ασύμμετρη κατανάλωση. Όλο και μεγαλύτερη μάζα χρήματος, κατευθυνόταν στην εξυπηρέτηση  της  κατανάλωσης  των ανωτέρων αστικών στρωμάτων  περιορίζοντας δραστικά κάθε ίχνος ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ των επενδυτικών κεφαλαίων. Τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, εγκλωβίζονταν σε μια κατανάλωση μέσω δανεισμού  συμπληρώνοντας μέσα από τραπεζικές κάρτες και δάνεια το επίπεδο διαβίωσης τους.

 

Για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Ή πώς πρέπει εμείς να αντιμετωπίσουμε την Κυβέρνηση

            Η κυβέρνηση ΠαπαΚαρατζαφέρη με κεντρικό σύνθημα «σωτηρία της πατρίδας» διαχειρίζεται τη κατάσταση ώστε να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς μαυραγοριτισμού, τα συμφέροντα των ελβετικών καταθέσεων (250 δις Ε από Έλληνες), των τραπεζιτών. Στρατηγική την οποία ο εργαζόμενος λαός οφείλει να αποκρούσει. Μα για να αποκρουστεί η επίθεση χρειάζεται.. Οι προοδευτικές κοινωνικές  δυνάμεις να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από αγωνιστικές ανακοινώσεις.            Ένα πλατύ Ενωτικό Αντινεοφιλελεύθερο Μέτωπο είναι αναγκαίο όσο ποτέ. Με διάρκεια και αποφασιστικότητα. Το οποίο βέβαια θα αφήνει ανοιχτούς τους δρόμους σε παραπέρα πορεία κοινωνικής ανάτασης. Εδώ είναι ο ρόλος μας. Γιατί ζητάμε από τους άλλους να κάμουν αυτά που θέλουμε και πιστεύουμε εμείς;

Να επαναπροσδιορίσουμε την πολιτική

 

 Να επαναπροσδιορίσουμε τις κοινωνικές ανάγκες αλλά και την κατανάλωση. Ένα συνεκτικό πρόγραμμα αγώνων, πάλης και στόχων μέσα από ανοιχτό συνέδριο των τοπικών δημοτικών ανεξάρτητων κινήσεων, πλαισιωμένο με εκπροσώπηση της ανεργίας, των μεταναστών, της ανασφάλιστης εργασίας, πρωτοβάθμιων σωματείων, συλλογικοτήτων μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο.

Να υψωθούμε πάνω από τις μικροκομματικές διαφορές έχοντας κατά νου πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο κόμματα στην Ελλάδα. Αυτοί και εμείς. Άρα και ένα μόνο συνδικάτο. Το συνδικάτο του αγώνα. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι τεχνικές υπάρχουν και είναι γνωστές… Το ζήτημα είναι οι πολιτικές…

Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω….

Δεν πληρώνουμε τη κρίση

Να ψάξουμε για να καταλήξουμε σε κείνες τις κοινωνικές συγκροτήσεις που θα οδηγούν σε αποτελεσματικές θέσεις. Άνοιγμα στο χώρο της γειτονιάς για να πορευτούμε με τον άνεργο τον μικροεπιχειρηματία… Η αλληλεγγύη να γίνει το όπλο μας. Τα εκατομμύρια των ανέργων και νεόπτωχων δε θα ζήσουν με συνθήματα ούτε θα χορτάσουν με ανακοινώσεις. Προσπάθεια για  μια αλληλέγγυα αποεμπορευματοποιημένη οικονομία. Διεκδίκηση Κάρτας ανεργίας με την οποία κάθε άνεργος αλλά και χαμηλοσυνταξιούχος θα έχει όχι μόνο δωρεάν μετακίνηση στα δημόσια μεταφορικά Μέσα αλλά και ένα ελάχιστο καταναλωτικό όριο στα βασικά δημόσια κοινωνικά καταναλωτικά προϊόντα, όπως σε ρεύμα, σταθερό τηλέφωνο, νερό, δημοτικά τέλη, επιδότηση ενοικίου, φαγητού.

Να διεκδικήσουμε το άνοιγμα όλων των δημόσιων συμβάσεων των τελευταίων χρόνων, την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, να υψώσουμε τοίχος στη παραπέρα ιδιωτικοποίηση εθνικής περιουσίας. Η κοινωνικοποίηση της εργασίας επιβάλλει να κατακτήσουμε  Δημοκρατικό Κοινωνικό έλεγχο σε όλες τις επιχειρήσεις & στο δημόσιο & στον ιδιωτικό τομέα.

Να καταλάβουμε πως για να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο πρέπει να διευρύνει το δικό του  ο αλβανός, ο βούλγαρος εργαζόμενος μέσα στη χώρα του. Για να αντιμετωπίσουμε το φτηνό κινέζο, ινδό και πακιστανό εργαζόμενο πρέπει να πληρωθεί κανονικά ο μετανάστης στην Ελλάδα αλλά και στη χώρα του. Ή όλοι οι εργαζόμενοι θα υποτιμηθούμε ή όλοι θα σωθούμε.

Δύσκολα; Ναι αλλά…τους βλέπουμε μεγάλους γιατί είμαστε σκυφτοί. Σηκώνουμε κεφάλι θα σκύψουνε αυτοί.